Karl Stiegler (1876-1932) był synem archiwisty wiedeńskiej Opery Dworskiej. Mając 13 lat rozpoczął naukę gry na rogu w Konserwatorium Muzycznym w Wiedniu u prof. Josefa Schantla – wybitnego waltornisty i twórcy wielu myśliwskich fanfar. Po pięcioletniej nauce rozpoczął pracę jako pierwszy waltornista w zespole Eduarda Straussa, który razem z ojcem Johannem Straussem i braćmi tworzyli wiedeńską muzyczną dynastię. Za namową wybitnego kompozytora i dyrygenta Gustava Mahlera, Stiegler został solistą waltornistą orkiestry opery wiedeńskiej (1899-1906), po czym przeniósł się do Filharmonii Wiedeńskiej, gdzie grał do 1932 roku. Przez wiele lat był profesorem w Państwowej Akademii Muzyki i Sztuki. Po śmierci Josefa Schantla w 1902 roku objął stanowisko głównego instruktora muzyki myśliwskiej w Wiedniu. Karl Stiegler kolekcjonował wszelkiego rodzaju instrumenty oraz nut na róg. Przez lata zebrał ponad 350 fanfar myśliwskich i leśnych. Jest autorem „Mszy św. Huberta” oraz „Mszy św. Eustachego” na kwartet waltorni. „Msza św. Eustachego” po raz pierwszy wykonana została 20 września 1911 roku w kaplicy Nikolaikapelle w Lainzer Tiergarten, dawnym cesarskim rewirze łowieckim leżącym na obrzeżach Wiednia. Utwór należy do bardzo nielicznych kompozycji poświęconych temu świętemu. Dzięki zaangażowaniu prof. Karla Stieglera długa i piękna tradycja austriackiej muzyki łowieckiej nie poszła w zapomnienie wraz z upadkiem monarchii, lecz żyła i rozwijała się w nowej epoce.